Groninger Gijzelaars

Wiebe Altena is twee keer gepakt met het 'organiseren' van aardappelen. zie verhaal van Piet Postmus.

Brief van Wiebe aan zijn ouders;

                                                                                               Halle    29.4.45

Lieve  Ouders  Br + Z

Het is mogelijk dat jullie de eerste brief niet ontvangen, daarom dat ik de 2de er direct op volgen.

Met mij gaat het reusachtig, ik ben nu 4 dagen in Halle en ben lekker uitgerust.

Wat het eten aangaat kunnen wij het nog wel een paar weken volhouden.

Maar je bent zo’n hele dag niet rustig want je wilt zo graag naar huis.

Ik verlang toch zo erg naar mijn Bedum, mijn goede Ouders Br + Z. en bekenden, ik ben er erg benieuwd naar hoe het er in B. uit zal zien en het met jullie gaat. Ik vraag mij zelf wel eens af, hoe ze G. en Cris behandeld zullen hebben. Volgens de radio zitten jullie niet ver van het front af. In Delfzijl hadden ze ong. 2000 D. ingesloten. Dus jullie maken ook wel wat mee.

Maar het is te hopen dat jullie er goed af komen. Als men een beetje geluk hebt kun je veel bommen horen vallen, dat ging mij ook een paar maal zo, dat ze 10 meter van mij af van vielen, net zo als ik zeg, je moet geluk hebben. Hoe gaat het met vrouw Boer. kan die zich in Gods wil schikken. Maar dat is toch wat zo’n flinke kerel en binnen een week overleden. Het is een besmettelijke ziekte geweest. Ja wat men daar soms niet zag jongens als geraamten als je dat zelf niet ziet, dat is vreselijk. Als ze bloeddiaree hebben.

Het is meestal de schuld van de jongen zelf dan gaan ze voeder- en suikerbieten en afval eten en dan rotten de darmen weg. Met G. van Olm is het ook erg geweest. Ik hoorde dat hij ziek was, ik naar hem toe, maar wat een gezicht vreselijk. Zijn gezicht en handen helemaal opgeblazen. Hij kon bijna niet meer praten zo verzwakt. Hij had in geen 14 dagen niet meer gegeten, zo goed als niks. Hij wou niet, hij wou maar het liefst dood gaan. Het speet hem dat hij die nacht niet gegaan was.

Ik wat met gepraat, en hem de hand geschud en wat moed ingesproken. En Goddank hij heeft het gered. Hij is langzamerhand weer opgeknapt. Maar waar de jongens allemaal gebleven zijn, dat weet ik niet, ik ben den 13 den ’s middags uit het lager gegaan. Want ik vertrouwde het niet langer. En ik had goed geraden, ik ben naar mijn boer gegaan en ’s avonds om 6 uur kregen wij pantzeralarm. Wij naar de bunker. En in het lager werd alles gesperd er mocht geen een meer weg, ze moesten alles inpakken en zich gereed houden. Volgens de geruchten zijn ze naar Dresden getransporteerd hoeveel en wie er nou weg gegaan zijn dat weet ik ook niet.

Ik heb 3 dagen in de bunker geslapen en eindelijk waren we bevrijd.

Ik ben nog een week bij de boer gebleven en toen ben ik op stap gegaan, maar wij zijn in Halle gebleven, hier hebben we rust en het eten gaat. Dus moeten alleen maar afwachten, totdat wij naar huis gestuurd worden.

Vandaag was ik mijn eten aan het halen, uit de cantine. En daar zag ik een oude bekende terug. Herman Boven uit Adorp die was bij ons in de voetbalclub.

Nu beste Ouders ik hoop dat jullie dit bericht mogen ontvangen in goede gezondheid van allen, doe aan alle bekenden de groeten.